پایبندی به اخلاق علمی دربین دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد

تحقیق حاضر به منظور بررسی پایبندی به اخلاق علمی در بین دانشجویان دانشگاه فردوسی صورت گرفته است جامعه آماری تحقیق، دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد در سال تحصیلی 90-91 و نمونه گیری بصورت سهمیه ای با تخصیص متناسب و با حجم 312 نفر می باشد. در این تحقیق همانند اغلب تحقیقات پیمایشی، ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق-ساخته است که شخص دانشجو تکمیل نموده است. در این پژوهش فرض شده است که تعامل سرمایه های سه گانه بوردیو و فرهنگ دانشگاهی عواملی هستند که بر پایبندی دانشجویان به اخلاق علمی اثر گذارند. اخلاق علمی براساس نبود تقلب، نبود فریب، احترام، و مسئولیت پذیری تعریف شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد دانشجویان از نظر احترام، و نبود فریب و تقلب وضعیت مناسبی دارند اما میانگین متغیر مسئولیت پذیری حاکی از آن است که مسئولیت پذیری دانشجویان در حد متوسط است. جهت بررسی اثر متغیرها، تحلیل داده ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری و به کمک نرم افزار آموس(amos) صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد اگر عاملی ترکیبی از تعامل سرمایه های فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگ دانشگاهی ساخته شود این عامل 59 درصد از واریانس اخلاق علمی را تبیین می کند. در این عامل ترکیبی بیشترین سهم متعلق به سرمایه اجتماعی و سپس سرمایه فرهنگی است و نکته قابل توجه آن است که سرمایه اقتصادی سهم ناچیزی در این عامل دارد. فرهنگ دانشگاهی نیز علاوه بر سهم قابل ملاحظه و مستقیمی که در این عامل ترکیبی دارد بصورت غیر مستقیم و با اثر گذاری بر سرمایه اجتماعی نیز نقش خود را در این مدل ایفا می کند.